"Time to pretend" neden beni bu kadar etkiler hiç bir fikrim yok.
İnsanın kenini özgür hissetmesini sağlıyor bir şekilde...her seferinde.
Şu New Yorklu 2 genç arkadaşın seslerini her duydugumda bi ümit doğuyor adeta. Hani öyle bi an gelir ki yapamayacağın hiç bir sey yoktur...Onlar "...let's move to Paris" dediğinde o kadar mantıklı geliyor k bazen kalkıp gidesim geliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder